عزیزان فداغی ام خسته نباشید شب وروزتان به کامتان باد
در اینجا جادارد از زحمات قابل تقدیر پیشکسوت فداغمون به نیکی یاد کنیم واشعار جالبی که برایمان ارسال فرموده اند را جهت استفاده شما عزیزان منتشر نماییم با هم میخوانیم اشعار جناب آقای جهان پناه
اشعاری که در زیر خواهید خواند یکی از بینندگان همیشگیمان آقای جهان پناه برای ما ارسال نموده که جادارد از زحمات ایشان تشکر نماییم
هان ای پسر عزیز ودلبند . بشنو ز پدر نصیحتی چند .
زین گفته سعادت تو جویم . پس یاد بگیر هر چه گویم .
می باش به عمر خود سحر خیز . وز خواب سحر گهان بپرهیز .
اندر نفس سحر نشاطی تیست . کان را با روح ارتبا طیست .
در یاب سحر کنار جو ی را . پاکیزه بشوی دست ورو را .
صابونت اگر بود میسر . بر شستن دست ورو چه بهتر .
با هوله پاک خشک کن رو . پس شانه بزن به موی وابرو
کن پاک وتمیز گوش و گردن . کاین کار ضرورت است کردن
تا انکه بپهلو یت نشیند . چرک وگل وگوش تو نبیند .
در پاکی دست کوش کز دست .دانند تو را چه مر تبت است .
چر کین مگذار بیخ دندان . کان وقت سخن شود نما یان .
پیراهن خویش کن گزیده . هم شسته و هم اطو کشیده .
کن کفش وکلاه با برس پاک . نیکو بستر ز جا مه ات خاک .
در ایئنه خویش را نظر کن . پا کیزه لباس خود ببر کن .
از نرم و خشن هر انچه پو شی . باید که به پا کیش بکوشی .
گر جامه گلیم یا که دیباست . چون وتمیز بود زیباست .
چون غیر به پیش خویش بینی . انگشت مبر به گوش وبینی .
دندان بر کس خلال منمای . ناخن بر این وان مپرای .
در بزم چنان دهن مدران . کت قعر دهان شود نمایان .
خمیازه کشید می نباید . طوری که به خلق خوش نیاید .
چون بر سر سفره ای نشستی . زنهار مکن دراز دستی .
زان کاسه بخور که پیش دستست .بر کاسه دیگری مبر دست .
ده قوت زبیش وکم شکمرا.در بند مباش بش وکم را .
با مادر خویش مهر بان باش . اماده خد متش به جان باش .
باچشم ادب نگر پدر را . از گفته او مپیچ سر را .
چون این دو شوند از تو حورسند .خور سند شود زتو خدا وند .
در کو چه چو میر وی به مکتب . معقول گذر کن و مودب .
چون با ادب و تمیز باشی . نزد همه کس عزیز باشی .
در مدرسه ساکت و متین شو .بیهو ده مگوی و یاوه مشنو .
اندر سر درس گوش میباش . با هوش وسخن نیوش میباش .
میکوش که هر چه گوید استاد . گیری همه را بچا بکی یاد .
کم گوی مگوی هر چه دانی . لب دوخته دار تا توانی .
بس سر که فتاده زبان است . با یک نقطه زبان زیان است .
ان قدر رواست گفتن ان . کا ید ضرر از نهفتن ان .
نادان به سر زبان نهد دل . در قلب بود زبان عا قل .
اندر وسط کلام مردم . لب باز مکن تو بر تکلم .
زنهار مگو سخن بجز راست . هر چند تو را دران ضر ر هاست
گفتار دروغ را اثر نیست . چیزی زدروغ زشت تر نیست .
تا پیشه تو ست راست گو ئی . هر گز نبری سیاه رو هی .
از خجلت شرمش ار شود فاش . یاد ار دگر دروغ متراش .
چون خوی کند زبان بد شنام . ان به که بر یده باد از کام
از عیب کسان زبان فرو بند . عیبش به زبان خویش مپسند .
زنهار مده بدان به خود راه . کز مو نس بد نعوذ با لله .
در صحبت سفله چون در ائی . با لطبع به سفلگی گرا ئی .
با مر دم ذی شرف در امیز . تا طبع تو ذی شرف شود نیز .
لبلاب ضعیف بین که چندی .پیچد به چنار ارجمندی .
در صحبت او بلند گردد .مانند وی ار جمند گردد .
در عهد شباب چند سالی . کسب هنری کن و کمالی .
تا انکه به روز گار پیری . در ذلت و مسکنت نمیری .
امروز دگر پیش از این نیست . بی علم دگر نمیتوان زیست .
گر صنعت و حر فتی نداری . زحمت ببری ز زندگانی .
از طب و طبیعی و ریا ضی قلب تو به هر هست راضی .
یک فن بپسند و خاص خود کن . تحصیل به اختصاص خود کن .
چون خوب کم از بد فزون به . زی فن به جهان ز ذو فنون به .
خوانم به تو بیتی از نظامی . ان میر سخنو ران نامی .
پالانگری به غایت خود . بهتر ز کلاه دوزی بد .
ان طفل که قدر وقت دا نست . دا نستن قدر خود توانست .
هر انچه رود زدست انسان . شاید که بدست اید اسان .
جز وقت که پیش کس نیاید . چون رفت ز کف به کف نیاید .
گر گو هری از کفت برون تا فت . در سایه وقت میتوان یافت .
ور وقت رود زدستت ارزان . با هیچ گهر خرید نتوان .
هر شب که روی به جامه خواب . کن نیک تا مل اندر این باب .
کان روز به علم چه افزود . وز کرده خود چه بر ده ای سود .
روزیکه در ان نکر ده ای کار . ان روز زعمر خویش مشمار .
من میروم تو مانده خواهی . وین دفتر درس خوانده خواهی .
اینجا چه رسی مرا دعا کن . با فا تحه رو حم اشنا کن
فداغ
دلُم شَی بَم فِداغ فصل بهارُش
اَ هر صبح و پسین سجده ی نمازُش
دلُم شَی چُن دُمیل لِی آخُنُی مور
بِبِه تسلیم مو مور سوارُش
خَشِن چُن اُشتری بُم کوه لِشنیز
خوراکم روز و شو خار کُنارُش
دلُم شَی چُن کیَت خونُم لِی هر دیس
کنارُم یار گـَش زرکوی شمالُش
خشِن کُر بَیش ز شیراز و اَ تِی رَهت
رفیق پایَی و هندای هزارُش
خَشِن " طیّار " ، خَشِن وصفِ فداغُت
خَشِن بُکنِش هزار فکر و خیالُش